clichéd cassette /IWAOI/ - track 1
(1) Stuck on the puzzle
/there is a light that never goes out is playing/
"To die by your side
Is such a heavenly way to die"
"มักกี้จะปิดเพลงฉันทำไมล่ะ!"
"โออิคาวะ แกเปิดเพลงดังไปแล้ว หนวกหู"
ฮานามากิตั้งท่าเดินจะออกไปจากห้องนอนของโออิคาวะ
"อ้อ แล้วก็นะ นายควรหาเพลงอื่นฟังบ้าง"
โออิคาวะฟังเสียงของรูมเมทสักพัก จนมั่นใจว่าอีกฝ่ายเข้าห้องของตัวเองไปแล้ว จึงเปิดเพลงอีกรอบ
"And if a ten ton truck
Kills the both of us
To die by your side..."
มันยากที่จะเปลี่ยนนะมักกี้
ทุกๆวันของโออิคาวะเป็นเหมือนดั่งนาฬิกาที่เที่ยงตรง เขาทำทุกอย่างเหมือนเดิมทุกวันราวกับเป็นวัฏจักร ตารางชีวิตของโออิคาวะนั้นเป็นเหมือนตารางเวลาที่ถูกวางไว้แล้ว
โดยตอนเช้าตื่นมา เขาจะเริ่มวันด้วยการเปิดเพลง There is a light that never goes out หรือเพลงสไตล์แนวๆนั้นสักเพลง จากนั้นพอเขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เขาจึงแวะซื้อกาแฟที่คาเฟ่แถวมหาลัย แล้วค่อยไปเรียนคลาสเช้าที่มหาลัย
"มักกี้ ฉันไปละนะ"
โออิคาวะเดินตรงไปที่ประตูห้อง ก่อนที่ฮานามากิจะโผล่หัวออกมาจากห้องนอนของตัวเอง
"นายมีคาบเช้าหรอ"
"อื้อ ใช่ วิชาเสรีน่ะ เจอกันตอนเย็นนะ"
"อ่าๆ เออ โชคดีโออิคาวะ"
เอาล่ะ ไปซื้อกาแฟกันโออิคาวะ
โออิคาวะเดินเข้ามาในคาเฟ่ร้านประจำซึ่งมีรุ่นน้องของเขาทำงานอยู่ ในเวลาเช้าเช่นนี้ที่ร้านคนยังไม่แน่นมากนัก แต่ก็มีคนในมหาลัยมานั่งทำงานอยู่บ้างประปราย
"อ๊ะ มหาราชา! วันนี้รับอะไรดีฮะ"
"จิบิจังนี่ร่าเริงแต่เช้าเลยนะ โทบิโอะจังแฟนนายอยู่ไหนล่ะ วันนี้ฉันเอาเป็น ... อืม.. เหมือนเดิมละกัน"
"โออิคาวะซังกินแบบนี้ทุกวันจะเบาหวานตายเอานะครับ ละก็ฮินาตะนายน่ะ เลิกเรียกโออิคาวะซังว่ามหาราชาได้แล้ว โตแล้วไม่ใช่รึไง"
คาเกยามะ พูดพร้อมยกของออกมาจากหลังร้าน
"ถ้างั้น ก็เป็น คาราเมลแมคคิอาโต้เพิ่มไซรัปนะฮะ แต่ก็จริงอย่างที่คาเกยามะว่า มหาราชา... โอ๊ย โออิคาวะซัง คาเกยามะเจ็บนะเจ็บ!!"
คาเกยามะบีบแก้มฮินาตะ ในขณะที่อีกฝ่ายทำกาแฟต่อ
"พวกเธอสองคนนี่โชคดีจังเลยน้า เป็นคู่ที่น่ารักดีจริงๆ"
โออิคาวะซังพูดชมคู่รักตรงหน้าอย่างเอ็นดู
"ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อยครับ โออิคาวะซัง.."
คาเกยามะตอบอย่างเขินๆ
"คาราเมลแมคคิอาโต้เพิ่มไซรัปได้แล้วฮะ มหาราชา"
"ขอบคุณนะจิบิจัง"
อีกฝ่ายกลับไปให้บริการลูกค้าคนอื่นต่อ
"อ๊ะ อิวะอิสึมิซัง รับอะไรดีครับ"
"เอสเปรซโซ่เพิ่มช็อตเหมือนเดิมคาเกยามะ ขอบใจ"
โออิคาวะเหลือบมองชายที่สั่งเอสเปรซโซ่เพิ่มช้อต ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่แปลกในยามเช้าเช่นนี้ แต่เขาไม่อยู่รอให้โออิคาวะได้เชยชมนานนัก ทันทีที่เขาได้รับออเดอร์ที่สั่งเขาก็รีบออกจากร้านโดยทันที
แต่โออิคาวะก็พอจะจำลักษณะของอีกฝ่ายได้ อย่างแรกคือน้ำหอมที่สะดุดจมูกเขา สิ่งถัดมาคือ หัวชี้ตั้งเหมือนเม่น และอย่างสุดท้ายคือกีตาร์ที่พาดหลังของอีกฝ่าย
ไม่รู้อะไรดลใจให้โออิคาวะรู้สึกสนใจอีกฝ่ายอย่างประหลาด อาจเป็นเพราะกีตาร์ หรือน้ำหอมนั่น โออิคาวะเองก็ไม่มั่นใจ แต่เขาคิดว่าคงเป็นน้ำหอมนั่น เขาไม่ได้ซื้อของพวกนี้มาใช้สักพักใหญ่แล้ว
ถ้ามากินที่นี่ ก็คงจะเรียนที่มหาลัยเรามั้ง
"คนรู้จักหรอคาเกยามะ"
"อื้ม รุ่นพี่ที่คณะน่ะ"
บาริสต้าทั้งสองคุยกัน ถึงลูกค้าที่เพิ่งเข้ามา
"ถ้างั้นฉันไปละ โทบิโอะจัง จิบิจัง"
โออิคาวะเดินออกจากร้าน แล้วมุ่งหน้าไปที่มหาลัย วันนี้เป็นวันแรกของการเริ่มต้นเทอมที่สองของมหาลัย
ก็หวังว่ามันจะดีขึ้นกว่าเดิมนะ
ด้วยความที่เป็นคาบเช้าและนี่ก็เป็นเวลาก่อนคลาสจะเริ่มเกือบ 30 นาที คนจึงยังไม่มากันเยอะนัก
"อ๊ะ ขึ้นด้วยครับ"
โออิคาวะวิ่งไปที่ลิฟท์ตรงหน้าที่กำลังจะปิด
ทันทีที่ลิฟท์เปิดอีกครั้ง เขาพบว่าเพื่อนที่จะโดยสารไปกับเขานั้นมีเพียงเดียว และ...
กลิ่นน้ำหอมนั่นที่สะดุดจมูกเขาอีกครั้ง และเสียงดนตรีเบาๆที่ไม่ได้มาจากลิฟท แต่มาจากเฮดโฟนของชายตรงหน้าเขานั่นเอง
"... fingers dimming the lights
Like youre used to being told that youre trouble... "
ชายคนนั้นยังคงยืนรอโออิคาวะ และกดค้างให้ลิฟทเปิดไว้อยู่ แม้ว่าเขาจะยืนอยู่แน่นิ่งไปสักพัก..ใหญ่
ทันทีที่เขาเข้ามาในลิฟท ทั้งสองต่างยืนรอให้ลิฟทขึ้นไปถึงชั้นปลายทาง อย่างที่มันควรจะเป็น มีเพียงเสียงเพลงเบาๆที่ดังมาจากเฮดโฟนของอีกฝ่ายเท่านั้น ที่คอยบรรเลงให้กับลิฟทที่เงียบงัน
จนกระทั่ง
"ฉันก็ชอบนะ"
จู่ๆโออิคาวะก็พูดโพล่งขึ้นมา ทำลายความเงียบและบรรยากาศเมื่อสักครู่ทั้งหมด
เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาเช่นกัน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะต่อมกีคเพลง หรือภาพยนตร์ หรือสิ่งใดดลใจให้เขาทำเช่นนั้น
ทั้งสองฝ่ายแน่นิ่งไปสักพัก จนโออิคาวะคิดว่าเขาควรตีเนียนไปซะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นซะ
แต่แล้วอีกฝ่ายกลับถอดเฮดโฟนออก และ...
"อื้อ ฉันก็ชอบเหมือนกัน"
----------- TBC -----------
/edit มาลงเพลง ep นี้ใน note ค่ะ
Note :
1) สำหรับชื่อของตอนนี้ ซึ่งเป็นเพลงที่หนุ่มหัวชี้เม่นคนนั้นเปิดฟังในลิฟท์ด้วย ก็คือเพลง Stuck on the puzzle ของ Alex Turner ค่ะ เพลงนี้ประกอบภาพยนตร์เรื่อง Submarine ด้วยค่ะ
>> https://youtu.be/4silVPcDSLI
2) เพลงตอนต้นเรื่องที่โออิคาวะเปิดคือเพลง There's a light that never goes out ของ The Smiths ค่ะ เพลงนี้ประกอบภาพยนตร์ด้วยค่ะ แต่ขออุบไม่บอกชื่อเรื่องนะคะ ><
>> https://youtu.be/y9Gf-f_hWpU
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
Ps. Feel free to comment ~ มาหวีดคู่นี้ด้วยกันได้นะคะ :))
/there is a light that never goes out is playing/
"To die by your side
Is such a heavenly way to die"
"มักกี้จะปิดเพลงฉันทำไมล่ะ!"
"โออิคาวะ แกเปิดเพลงดังไปแล้ว หนวกหู"
ฮานามากิตั้งท่าเดินจะออกไปจากห้องนอนของโออิคาวะ
"อ้อ แล้วก็นะ นายควรหาเพลงอื่นฟังบ้าง"
โออิคาวะฟังเสียงของรูมเมทสักพัก จนมั่นใจว่าอีกฝ่ายเข้าห้องของตัวเองไปแล้ว จึงเปิดเพลงอีกรอบ
"And if a ten ton truck
Kills the both of us
To die by your side..."
มันยากที่จะเปลี่ยนนะมักกี้
ทุกๆวันของโออิคาวะเป็นเหมือนดั่งนาฬิกาที่เที่ยงตรง เขาทำทุกอย่างเหมือนเดิมทุกวันราวกับเป็นวัฏจักร ตารางชีวิตของโออิคาวะนั้นเป็นเหมือนตารางเวลาที่ถูกวางไว้แล้ว
โดยตอนเช้าตื่นมา เขาจะเริ่มวันด้วยการเปิดเพลง There is a light that never goes out หรือเพลงสไตล์แนวๆนั้นสักเพลง จากนั้นพอเขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เขาจึงแวะซื้อกาแฟที่คาเฟ่แถวมหาลัย แล้วค่อยไปเรียนคลาสเช้าที่มหาลัย
"มักกี้ ฉันไปละนะ"
โออิคาวะเดินตรงไปที่ประตูห้อง ก่อนที่ฮานามากิจะโผล่หัวออกมาจากห้องนอนของตัวเอง
"นายมีคาบเช้าหรอ"
"อื้อ ใช่ วิชาเสรีน่ะ เจอกันตอนเย็นนะ"
"อ่าๆ เออ โชคดีโออิคาวะ"
เอาล่ะ ไปซื้อกาแฟกันโออิคาวะ
โออิคาวะเดินเข้ามาในคาเฟ่ร้านประจำซึ่งมีรุ่นน้องของเขาทำงานอยู่ ในเวลาเช้าเช่นนี้ที่ร้านคนยังไม่แน่นมากนัก แต่ก็มีคนในมหาลัยมานั่งทำงานอยู่บ้างประปราย
"อ๊ะ มหาราชา! วันนี้รับอะไรดีฮะ"
"จิบิจังนี่ร่าเริงแต่เช้าเลยนะ โทบิโอะจังแฟนนายอยู่ไหนล่ะ วันนี้ฉันเอาเป็น ... อืม.. เหมือนเดิมละกัน"
"โออิคาวะซังกินแบบนี้ทุกวันจะเบาหวานตายเอานะครับ ละก็ฮินาตะนายน่ะ เลิกเรียกโออิคาวะซังว่ามหาราชาได้แล้ว โตแล้วไม่ใช่รึไง"
คาเกยามะ พูดพร้อมยกของออกมาจากหลังร้าน
"ถ้างั้น ก็เป็น คาราเมลแมคคิอาโต้เพิ่มไซรัปนะฮะ แต่ก็จริงอย่างที่คาเกยามะว่า มหาราชา... โอ๊ย โออิคาวะซัง คาเกยามะเจ็บนะเจ็บ!!"
คาเกยามะบีบแก้มฮินาตะ ในขณะที่อีกฝ่ายทำกาแฟต่อ
"พวกเธอสองคนนี่โชคดีจังเลยน้า เป็นคู่ที่น่ารักดีจริงๆ"
โออิคาวะซังพูดชมคู่รักตรงหน้าอย่างเอ็นดู
"ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อยครับ โออิคาวะซัง.."
คาเกยามะตอบอย่างเขินๆ
"คาราเมลแมคคิอาโต้เพิ่มไซรัปได้แล้วฮะ มหาราชา"
"ขอบคุณนะจิบิจัง"
อีกฝ่ายกลับไปให้บริการลูกค้าคนอื่นต่อ
"อ๊ะ อิวะอิสึมิซัง รับอะไรดีครับ"
"เอสเปรซโซ่เพิ่มช็อตเหมือนเดิมคาเกยามะ ขอบใจ"
โออิคาวะเหลือบมองชายที่สั่งเอสเปรซโซ่เพิ่มช้อต ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่แปลกในยามเช้าเช่นนี้ แต่เขาไม่อยู่รอให้โออิคาวะได้เชยชมนานนัก ทันทีที่เขาได้รับออเดอร์ที่สั่งเขาก็รีบออกจากร้านโดยทันที
แต่โออิคาวะก็พอจะจำลักษณะของอีกฝ่ายได้ อย่างแรกคือน้ำหอมที่สะดุดจมูกเขา สิ่งถัดมาคือ หัวชี้ตั้งเหมือนเม่น และอย่างสุดท้ายคือกีตาร์ที่พาดหลังของอีกฝ่าย
ไม่รู้อะไรดลใจให้โออิคาวะรู้สึกสนใจอีกฝ่ายอย่างประหลาด อาจเป็นเพราะกีตาร์ หรือน้ำหอมนั่น โออิคาวะเองก็ไม่มั่นใจ แต่เขาคิดว่าคงเป็นน้ำหอมนั่น เขาไม่ได้ซื้อของพวกนี้มาใช้สักพักใหญ่แล้ว
ถ้ามากินที่นี่ ก็คงจะเรียนที่มหาลัยเรามั้ง
"คนรู้จักหรอคาเกยามะ"
"อื้ม รุ่นพี่ที่คณะน่ะ"
บาริสต้าทั้งสองคุยกัน ถึงลูกค้าที่เพิ่งเข้ามา
"ถ้างั้นฉันไปละ โทบิโอะจัง จิบิจัง"
โออิคาวะเดินออกจากร้าน แล้วมุ่งหน้าไปที่มหาลัย วันนี้เป็นวันแรกของการเริ่มต้นเทอมที่สองของมหาลัย
ก็หวังว่ามันจะดีขึ้นกว่าเดิมนะ
ด้วยความที่เป็นคาบเช้าและนี่ก็เป็นเวลาก่อนคลาสจะเริ่มเกือบ 30 นาที คนจึงยังไม่มากันเยอะนัก
"อ๊ะ ขึ้นด้วยครับ"
โออิคาวะวิ่งไปที่ลิฟท์ตรงหน้าที่กำลังจะปิด
ทันทีที่ลิฟท์เปิดอีกครั้ง เขาพบว่าเพื่อนที่จะโดยสารไปกับเขานั้นมีเพียงเดียว และ...
กลิ่นน้ำหอมนั่นที่สะดุดจมูกเขาอีกครั้ง และเสียงดนตรีเบาๆที่ไม่ได้มาจากลิฟท แต่มาจากเฮดโฟนของชายตรงหน้าเขานั่นเอง
"... fingers dimming the lights
Like youre used to being told that youre trouble... "
ชายคนนั้นยังคงยืนรอโออิคาวะ และกดค้างให้ลิฟทเปิดไว้อยู่ แม้ว่าเขาจะยืนอยู่แน่นิ่งไปสักพัก..ใหญ่
ทันทีที่เขาเข้ามาในลิฟท ทั้งสองต่างยืนรอให้ลิฟทขึ้นไปถึงชั้นปลายทาง อย่างที่มันควรจะเป็น มีเพียงเสียงเพลงเบาๆที่ดังมาจากเฮดโฟนของอีกฝ่ายเท่านั้น ที่คอยบรรเลงให้กับลิฟทที่เงียบงัน
จนกระทั่ง
"ฉันก็ชอบนะ"
จู่ๆโออิคาวะก็พูดโพล่งขึ้นมา ทำลายความเงียบและบรรยากาศเมื่อสักครู่ทั้งหมด
เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาเช่นกัน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะต่อมกีคเพลง หรือภาพยนตร์ หรือสิ่งใดดลใจให้เขาทำเช่นนั้น
ทั้งสองฝ่ายแน่นิ่งไปสักพัก จนโออิคาวะคิดว่าเขาควรตีเนียนไปซะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นซะ
แต่แล้วอีกฝ่ายกลับถอดเฮดโฟนออก และ...
"อื้อ ฉันก็ชอบเหมือนกัน"
----------- TBC -----------
/edit มาลงเพลง ep นี้ใน note ค่ะ
Note :
1) สำหรับชื่อของตอนนี้ ซึ่งเป็นเพลงที่หนุ่มหัวชี้เม่นคนนั้นเปิดฟังในลิฟท์ด้วย ก็คือเพลง Stuck on the puzzle ของ Alex Turner ค่ะ เพลงนี้ประกอบภาพยนตร์เรื่อง Submarine ด้วยค่ะ
>> https://youtu.be/4silVPcDSLI
2) เพลงตอนต้นเรื่องที่โออิคาวะเปิดคือเพลง There's a light that never goes out ของ The Smiths ค่ะ เพลงนี้ประกอบภาพยนตร์ด้วยค่ะ แต่ขออุบไม่บอกชื่อเรื่องนะคะ ><
>> https://youtu.be/y9Gf-f_hWpU
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
Ps. Feel free to comment ~ มาหวีดคู่นี้ด้วยกันได้นะคะ :))
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น