hit it until it breaks -ongxfem!daniel-

hit it until it breaks

- Seongwu x Fem!Daniel -

Haikyuu!! au

"อย่าลืมเก็บสนามล่ะ ชมรมอื่นเขาจะใช้ต่อ"

"แหม ฉันเป็นถึงกัปตันทีมวอลเลย์แห่งโรงเรียนโปรดิ๊วซ์นะ ดาวจัง ทำไมแค่นี้จะไม่รู้ล่ะ"

"กูชื่อดานิ เผื่อมึงลืม"

คนตรงหน้าผมทำหน้ามุ่ยใหญ่ พร้อมปาลูกวอลเลย์ใส่หน้าผม (ดีนะที่รับทัน) หลังผมตั้งชื่อเล่นให้ใหม่เป็นรอบที่... เท่าไหร่แล้วนะ ไม่รู้สิ แต่ได้เห็นปฏิกิริยา อารมณ์เสีย ขี้โวยวายของสาวน้อยตรงหน้านี่ก็รู้สึกคุ้มค่า ถึงจะโดนตบตีบ้างเป็นครั้งคราวก็เถอะ เหมือนอย่างคราวนี้นี่ไง

"โอ๊ยยยย คังดานีเอลลลลล เธอจะทำให้กัปตันทีมวอลเลย์สุดหล่ออย่างฉันเสียโฉมเอานะ !!"

ยัยนั่นไม่มีแม้แต่จะขอโทษผมแม้แต่น้อย แถมยังแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ผมอีก ยังคงทำตัวเป็นเด็ก แม้พวกเราจะอยู่ชั้นปีที่สามแล้ว เนี่ยแหละ คังดานีเอล เขาล่ะ

น่ารักตายล่ะยัยนี่  ซองอูคิดในใจหลังเห็นปฏิกิริยาสาวน้อยที่เหมือนหลุดมาจากการ์ตูนโชโจ นางเอกซึนเดเระที่ชอบใช้กำลังแบบนี้ แต่เธอไม่น่ารักขนาดนั้นหรอกนะนีเอล

"แล้วนั่นชื่ออะไรอีก ไอ้ซองอู"

ดานิโยนลูกวอลเลย์ส่งให้ซองอูต่อ มองอย่างกังวลใส่อีกฝ่ายที่ฝึกกระโดดเสิร์ฟอย่างไม่รู้จบนั่น

พวกเราทำอย่างนี้จนดึกดื่น มาแต่ไหนแต่ไร ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็แทบจำความไม่ได้แล้ว ก็คงจะครั้งแรกตั้งแต่ผมชวนยัยนีเอลมาเล่นวอลเลย์ด้วยกันแล้วละมั้ง


"มาเล่นวอลเลย์เป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ ดานิจัง!"

ด้วยความที่ทั้งสองอยู่บ้านใกล้กัน เข้าโรงเรียนประถมก็โรงเรียนเดียวกัน ประกอบกับความขี้ตื๊อครองโลกตั้งแต่เด็กของซองอู ที่พยายามจะไปโรงเรียนพร้อมกันกับดานิทุกวัน แถมหลังเลิกเรียนก็เดินมาชวนถึงประตูหน้าบ้านทุกวัน จากที่ปฏิเสธจนปากเปียกปากแฉะ ก็ยอมมาเล่นด้วยจนได้

"ทำไมไม่ไปชวนเพื่อนผู้ชายของนายล่ะซองอู"

"ก็ฉันอยากเล่นกับเพื่อนสนิทนี่นา... แล้วดานิจังก็เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของฉันนี่นะ ! "


"ทำไมหยาบคายจังละคะนีเอล พี่ซองอูว่าพี่ซองอูไม่ได้เลี้ยงหนูมาแบบนี้นะคะ"

ซองอูทำท่าร้องไห้ปลอมๆใส่อีกฝ่าย ทางหญิงสาวก็ได้แต่มองอย่างละเหี่ยใจ พลางมองนาฬิกาที่แขวนเหนือโรงยิมวอลเลย์บอล ตอนนี้ก็ปาไปเกือบสองทุ่มแล้ว

"เร็วเข้าน่ะ"

"คร้าบๆ"

ทั้งสองคนต่างช่วยกันถอดตาข่ายสำหรับเล่นวอลเลย์บอล ถูสนามให้เรียบร้อย ก่อนจะไปเปลี่ยนชุดและปิดล็อคโรงยิม

พวกเขาต่างก็เป็นกัปตันทีมวอลเลย์ทั้งคู่ ซองอู กัปตันทีมวอลเลย์ชาย ในตำแหน่ง Setter ผู้ซึ่งหล่อกว่านี้ก็เป็นดาวโรงเรียนไปแล้ว แต่กลัวจะดูเพอร์เฟคไปน่ะ เลยมอบตำแหน่งให้คนอื่นแทน ส่วนยัยนีเอลเป็น กัปตันวอลเลย์หญิง ตำแหน่ง Wing Spiker ถือว่าเป็น Ace ของทีมเลยล่ะ

"วันนี้กินข้าวที่ไหนดี"

หญิงสาวถามอีกฝ่าย ระหว่างทางออกไปหน้าโรงเรียน

"กินราเมงร้านประจำก็ได้ เอ้า แล้วทำไมไม่ใส่เสื้อคลุม ยุงกัด ตัวก็แดงอีก เดี๋ยวคุณแม่ก็ว่า ภาระพี่ซองอูจริงๆ"

ซองอูพูดพลางโยนเสื้อคลุมวอลเลย์สีขาวแถบเทอร์คอยซ์ใส่หน้าอีกฝ่ายเต็มแรง

"โยนดีๆสิวะ ไอ้นี่"

หญิงสาวสบถด่าใส่อีกฝ่ายใหญ่ แต่ก็รับเอาเสื้อคลุมมาใส่แต่โดยดี

"เพื่อนยืมไปน่ะ เอาไปใส่ถ่ายรูปอะไรเนี่ยแหละ"

"แล้วหนูนีเอลไม่ใส่ถ่ายรูปแบบนี้บ้างละคะ พี่ถ่ายสวยนะ เดี๋ยวลงอินสตาแกรมให้ด้วย"

"ไม่เอาอะ ขี้เกียจ ยังไงก็ใส่ประจำอยู่แล้ว จะถ่ายทำไม"

ทั้งสองเดินมาจนถึงร้านราเมงร้านประจำของทั้งคู่ และของทีมวอลเลย์ชายและหญิงโรงเรียนโปรดิวซ์ เดินเข้าไปที่นั่งในสุด ที่ประจำของทั้งสองคน

"แล้วแข่งฤดูกาลใหม่จะเอายังไง นายจะไปให้ถึงฮารุโคให้ได้ถูกไหม"

"ก็ใช่ แต่แหม นีเอลจัง เธอจะมาถามฉันเรื่องนี้กลางโต๊ะอาหารจริงๆหรอ จริงจังไปรึเปล่าสำหรับสาวน้อย"

ซองอูพูดเสร็จก็ดึงแก้มนุ่มของอีกฝ่ายเล่น หญิงสาวไม่ขัดอะไรกับการกระทำขี้flirtของชายหนุ่มตรงหน้า คงเพราะถูกเจ้านี่แกล้งแบบนี้จนชินมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว บางครั้งคนในโรงเรียนก็คิดว่าทั้งคู่เป็นแฟนกันด้วยซ้ำ แต่แน่ล่ะ ดานิไม่ยอมรับตำแหน่งเป็นแฟนสาวของไอ้ขี้เก๊กนี่เด็ดขาด *จิตใต้สำนึกของดานิกล่าว*

"ฉันว่านายก็จริงจังไม่งั้นคงไม่อยู่ซ้อมยันดึกแบบนั้น"

"แต่เธอก็มาซ้อมนี่ดานิจัง"

"ก็ฉันเป็นกัปตันไหมล่ะ"

"อีกอย่าง ถ้านายเป็นอะไรขึ้นมา ฉันคงเสียใจแย่"

ก่อนที่ซองอูจะได้พูดอะไรต่อ ราเมงที่สั่งก็ถูกวางลงบนโต๊ะ หญิงสาวไม่รอช้า รีบคว้ามากินด้วยความหิวโหย ส่วนซองอูก็ลืมไปแล้วว่าจะพูดอะไรต่อ

"ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมีแต่คนคิดว่าเธอเป็นผู้ชาย นีเอลจัง ดูสิกินอะไรมูมมามขนาดนั้น"

"อ้ออั้นอิ๋ว"  แดนตอบกลับทั้งๆที่ยังเคี้ยวตุ้ยๆอยู่  "หิวมากๆ"

"รู้มั้ยคนเค้าชอบพูดถึงเธอแบบไหนกันดานิ คังดานีเอล กัปตันทีมวอลเลย์แห่งโรงเรียนปดิ๊ว ผู้ดีพร้อมทุกอย่างแต่แมนมาก"

"ชาตินี้อย่างเธอไม่มีแฟนหรอก"

ซองอูพูดจาเหน็บแนมอีกฝ่าย พร้อมกับขยี้หัวอีกฝ่ายเล่นใหญ่


"ถ้านายทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่น นายจบไม่สวยแน่ซองอู "

"รู้มั้ยผู้หญิงเค้าคิดมากนะ เวลาผู้ชายมาทำแบบนี้น่ะ "

       "5555 ก็เพราะเป็นนีเอลไง ฉันเลยทำแบบนี้ได้ "

"อย่าไปทำแบบนี้เล่นๆกับผู้หญิงคนอื่นเขาล่ะ นายโดนตบแน่ๆ"

      "ก็เพราะพวกเราเป็นเพื่อนกันมานานละมั้ง?"

"อื่อ..."


"แมนแล้วหนักหัวนายรึไงฟะ ไอ้ขี้เก๊ก"

สติของซองอูกลับมาสู่โต๊ะอาหาร หลุดจากความคิดเมื่อครู่ บทสนทนาที่ทั้งสองเคยคุยกันตอนที่พวกเขามากินข้าวกลางวันด้วยกันบนดาดฟ้าชั้นเรียน  ตอนนั้น ทำไมนีเอลถึงบอกเขาแบบนั้นกันนะ ? 

ดานิเคี้ยวตุ้ยกลืนเสร็จ ก่อนจะพูดต่อ

"อีกอย่างถึงชั้นแมนขนาดนั้นจริง ก็มีคนจีบชั้นเถอะ"

ซองอูสำลักเส้นราเมง จนหญิงสาวต้องเดินมาฝั่งตรงข้ามเพื่อทุบหลังให้

"ไหวไหมห้ะ"

"ไหว... ว่าแต่ใครคือผู้โชคร้ายคนนั้นกันดานิจัง?"

"อ๊ะ จะอยากรู้ไปทำไม ไหนบอกชั้นแมนอยู่หยกๆห้ะ"

"ก็คิดว่าดานิจังอาจจะหลอกพี่ซองอูไงล่ะ แมนๆอย่างนีเอลจังจะมีใครมาสนใจ โด่ย หลอกกันชัดๆ "

"มินฮยอน ชมรมการแสดง"

ซองอูเงียบไปพักหนึ่งหลังได้ยินชื่อนั้น ฮวังมินฮยอน เป็นอีกหนึ่งหนุ่มฮอตของโรงเรียน แน่นอนว่าฮอตน้อยกว่าองซองอูคนนี้อยู่แล้ว และก็ต้องยอมรับว่าอีกฝ่ายดูดีมากๆ แถมทำงานพิเศษเป็นนายแบบอีก ใบหน้าที่เพอร์เฟ็คราวกับเจ้าชายที่ทำให้คนทั้งโรงเรียนคลั่งนั่นอีก

หัวเสีย... ไม่รู้ทำไม แต่หัวเสียชะมัด

"ว่าแต่ทำไมมาจีบนีเอล?"

อันที่จริงนีเอลหรือดานินั่นแหละ ก็เป็นอีกหนึ่งสาวน้อยที่ป๊อปมาก ในระดับนึงเท่านั้นแหละ
น่ารัก แต่ก็แค่นิดหน่อยเท่านั้น  เรียนเก่ง ทำกิจกรรมด้วย เป็นกัปตันทีมวอลเลย์ แถมควบด้วยชมรมเต้น ก็นั่นแหละ แต่แล้วไงล่ะ ไม่มีใครน่ารักเท่าน้องจีฮุนนี่ดาวโรงเรียนสุดน่ารักของโรงเรียนโปรดิวซ์อีกแล้วล่ะ ใครจะมาชอบสาวก๋ากั่น ชอบตบตีคนอื่น แถมแมนมากๆอย่างยัยนี่กัน

"เธอคิดไปเองหรือเปล่านีเอลจัง อย่าง ฮวังมินฮยอน น่ะหรอจะมาชอบเธอ ไม่มีทาง ฮวังมินฮยอนไม่มาสนสาวนักกีฬากล้ามๆแบบเธอหรอก เค้าสนแต่สาวน้อยน่ารักๆนู่น จีฮุนนี่นู่น น่ารักๆแบบนั้น เธอมันแมนเกินไป ไม่มีทาง"

"เห้อะ เดี๋ยวก็รู้ อย่ามาเสียใจทีหลังล่ะ"

"เสียใจเพราะเสียดายเธอน่ะหรอ ไม่มีทางซะให้ยากหรอก ยัยงี่เง่า"

"หวา ชั้นหมายถึงเสียดายเพราะถูกทิ้งโสดอยู่คนเดียวต่างหากล่ะ ไอ้ซองอูคนหลงตัวเอง หึ"

แซ็วชายหนุ่มตรงหน้าเสร็จ ก็ยิ้มทะเล้นใส่อีกฝ่าย เธอมันไม่ได้น่ารักขนาดนั้นหรอก นีเอล เหอะ

"อย่างฉันน่ะนะ หาใหม่ง่ายยังกะอะไรดี นีเอลจัง คนเค้ารอต่อแถวเพื่อเดทกับฉันด้วยซ้ำล่ะ"

"คอยดูละกัน"

ทั้งสองคนต่างกินราเมงที่เหลือต่อ  ไม่พูดอะไร  แต่เหมือนดานิคงจะตั้งใจกับการกินมากไปหน่อย จนไม่ได้สังเกตชายหนุ่มตรงข้ามเธอเลยแม้แต่น้อย  ที่กำลังมองเธอตาไม่กระพริบอยู่ 

ไม่รู้สิ ยัยนี่มันน่าเอ็นดูตอนกินจะตาย แต่ไม่ได้หมายความว่าองซองอูคนหล่อคนนี้จะหลงชอบยัยบ้าพลังนี่หรอกนะ แต่  แค่น่าเอ็นดูมากกว่าปกติเท่านั้นแหละ  อย่างตอนที่รวบหางม้าสีบลอนด์ขึ้น ซึ่งจะรวบขึ้นแค่ตอนเล่นวอลเลย์ แล้วก็ตอนกินเท่านั้น แล้วก็ท่าทางตั้งใจกินนั่นอีก

ไม่น่ารักอะไรขนาดนั้นหรอก ยัยนีเอลเอ๊ย

"โรคจิต ดูชั้นอยู่ได้ รีบกินเร็วเข้า อยากกลับบ้านแล้วย่ะ"

"คร้าบ คุณหนู"

ค่ำคืนยังคงดำเนินไปแบบเดิม สองสหายเพื่อนสนิทแต่สมัยประถมยังคงช่วยกันซ้อมวอลเลย์จนดึกดื่น ช่วยกันปิดโรงยิม พอแล้วเสร็จก็มากินข้าวเย็นยามดึกที่ร้านราเมงประจำร้านเดิมของทั้งสองตั้งแต่สมัยเด็ก

ดานิก็ยังคงตั้งใจ ตั้งหน้าตั้งตากินราเมงในชามตรงหน้าเหมือนอย่างเดิมแต่ไหนแต่ไร

ส่วนผม องซองอูคนนี้ ก็คงไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอมองยัยนี่ ตอนกินราเมงแบบนี้  มากี่ปีแล้วกันนะ ?


/////////////////////////////////tbc////////////////////////////////


talk : ฟู่วเกรดออกแล้ว อารมณ์ดี แถมปีใหม่่ด้วย! Happy New Year 2018 นะคะทุกคน ¬ อันที่จริงเราเอ็นจอยการเขียนเอยูไฮคิว เอยูแบบโชโจๆงี้มาก กุ๊กกิ๊กชะมัด ใครทายออกว่าคู่ชิปในไฮคิวเราเป็นใคร ได้ 50 แต้มกริฟฟินดอร์ 5555
   และใช่ค่ะ นี่เป็นดานีเอลสายซี เอาจริงเราว่าน้องเป็นผู้ชายยังน่ารักมากๆขนาดนี้ เป็นสาวน้อยก็คง เห้อ น่ารักมากแน่ๆ ฮื่อ อันที่จริงตอนแรกจะเอาแค่สองตอนจบ เป็นตอนสั้นๆ แต่ก็คิดแบบยาวไว้เหมือนกัน แต่เส้นเรื่องจะต่างกัน อยู่ ... เอาไงดี ฟฟฟฟฟ

เอาเป็นว่าขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ¬ แฮร่

ปล. haikyuu!! เป็นอนิเมที่สนุกมากนะคะทุกคน อนิเมล้านเรือมาก เราอยากจะชักชวนทุกคน----
ปล2. มันควร 2 ตอนจบหรือยาวดีคะ  ถถถถ

#โมจิโมโมะฟิค

(ชื่อดั้งเดิมค่ะ แม้ว่าอยากจะตั้งชื่อเป็นแดนิค สกายว้อกเก้อมาก แต่กลัวเบียวสตารวอรสมากไป เพราะเห็นน้องตอนเปิดหน้าผากละนึกถึงอนาคิน ฮรื่อ 5555)