Our lies in April - DAY1 - ONGxNIEL

Our lies in April

(tomorrow i'll date with yesterday's you AU)

Seongwu X Daniel

xx location : Kyoto Japan xx




หนึ่งเมษายน

ผมรอคอยวันนี้อย่างใจจดจ่อ

หากมันเป็นดังที่คิดไว้

ผมน่าจะได้เจอ เขา อีกครั้งหนึ่ง

วันที่ 1 

เวลาแปดนาฬิกา ผมขึ้นรถไฟขบวนเดิมออกจากบ้านเหมือนกับที่ทำในทุกวัน หากแต่มันเป็นวันที่พิเศษในวันนี้ เพราะมันเป็นวันที่หนึ่งเมษายน

คุณคงจะนึกออก ในเดือนเมษายน การเริ่มต้นของฤดูใหม่ หรือบางคนจะนับว่าเป็นมีนาคมน่ะนะ ดอกไม้เริ่มผลิบานอีกครั้งหนึ่งในรอบปี ผมว่าซากุระช่วงนี้สวยใช้ได้เลยล่ะ ถ้าคุณจะพาใครไปออกเดท ก็คงต้องช่วงนี้เลยล่ะ

เป็นการเริ่มต้นใหม่  นับหนึ่งใหม่อีกครั้ง

เขาปรากฎขึ้นตรงนั้น ยืนพิงอยู่กับประตูรถไฟ แต่งตัวด้วยชุดโค้ทสีครีมตัวใหญ่ที่ดูจะใหญ่เกินตัวไปหน่อย ในมือถือนิยายเล่มเล็ก บนปกเห็นเป็นรางๆเพราะแสงแดดนั้นกระทบกับปกของหนังสือพอดิบพอดี

Revenge ของโยวโกะ โองาวะ

ผมแหยงชื่อหนังสือนั่นเล็กน้อย ใช่ ผมอ่านมาแล้วครั้งหนึ่ง มันไม่ใช่หนังสือที่แย่ เพียงแต่ความรู้สึกของผมต่อหนังสือเล่มนั้นไม่ค่อยดีนัก

เหมือนเขาจะรู้สึกตัวแล้วว่ากำลังถูกมองอยู่ แต่ก็ยังหาต้นเหตุไม่เจอ เพราะคนในขบวนรถไฟเริ่มแน่นมากขึ้นด้วย rush hour ของประเทศนี้ ท่าทางลุกลี้ลุกลนนั่นดูน่ารัก น่าเอ็นดูชะมัด จากการกระทำของผมแล้ว ดูเหมือนว่าผมจะเป็นสตอกเกอร์เลยสินะ ที่จริงผมน่ะไม่ใช่หรอก

มองดูเขาอยู่สักพัก ผมจึงละสายตามามองโทรศัพท์มือถือของตนเอง

ผมเกือบจำเขาไม่ได้ในครั้งแรกที่เห็น คงเพราะช่วงเวลาอันยาวนานที่ไม่ได้เจอกันละมั้ง แต่จำได้ในทันทีเมื่อเห็นไฝใต้ตาของเขา ไม่มีใครที่ไหนที่มีไฝใต้ตาได้น่ารักเท่าเขาอีกแล้วล่ะ องศาพอดีเป๊ะ ไม่ดูเล็กหรือใหญ่จนเกินไป

ไฝใต้ตาของเขาน่ารักน่าเอ็นดู ไม่แพ้องค์ประกอบอื่นๆบนใบหน้าของเขา นอกจากไฝใต้ตานั่น ก็ยังมี ไฝข้างแก้มของเขา และก็ไฝใต้ริมฝีปากสีแดงอ่อนๆ

ริมฝีปากของเขาก็น่ารักไฝใต้ตานั่นไม่แพ้กัน  เท่าที่จำได้เขามักจะทาลิปมันเคลือบริมฝีปากไว้ เลยทำให้ปากของเขาดูมีสีอ่อนเคลือบอยู่ตลอดเวลา กลิ่นของมันก็หอมไม่แพ้กัน

เสียงสัญญาณเตือนเมื่อถึงสถานีรถไฟหน้าดังขึ้น

ผมเตรียมจะลงสถานีข้างหน้านี้ ซึ่งเป็นสถานีรถไฟสายของมหาลัยผม และ จุดนัดพบของพวกเรา

ผมเดินลงไปยังชานชาลา ยื่นตั๋วกระดาษใส่ตู้เก็บตั๋ว ซึ่งผมมักจะเรียกมันว่า ตู้กินตั๋ว นั่น ออกเดินไปตามทาง 

ผมรู้สึกว่ามีใครคนหนึ่งกำลังเดินตามมา ใครคนนั้นก็คงจะเป็น เขา คนนั้นแหละ

ผมหยุดเดินที่ตรงใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง
หันกลับมาเพื่อเจอได้เจอกับชายคนที่เขาหวังอยากจะเจออย่างมากอีกครั้ง

พอได้เห็นใกล้ๆก็พบว่าเขาแทบจะไม่เปลี่ยนเลย ยังคงเป็นพี่ชายคนดี คนเดิมของผม

"มาตามเวลาเลยนะครับ"

"แน่สิ จะพลาดได้ไงล่ะ"

ในวันที่หนึ่งเมษายน ผมได้พบกับเขาอีกครั้ง ใต้ต้นซากุระ 

ดอกไม้แห่งฤดูใบไม้ผลิ สัญลักษณ์แห่งการเริ่มต้นใหม่ แต่น่าเสียดายที่อายุของมันนั้นแสนสั้น

"งั้น มาเริ่มกันเถอะนะ"

"เจ็ดวันจากนี้ ฝากตัวด้วยนะ !"

"คุณอง"

วันแรกของการพบกันของพวกเราอีกครั้งหนึ่งนั้น

คังแดเนียลร้องไห้ต่อหน้าผม



///



talk : เหตุเกิดเพราะเอมวี DAVICHI  ของน้องล้วนๆเลยค่ะ พอมาดูกับ only you ของพี่อง เลยนึกได้ถึงเอยูทมรไอวิลเดทค่ะ เราอยากได้โลเคที่ญปค่ะ แต่ใช้ชื่อเดิม รู้สึกมันโทนนี้ดี 55

เจอกันในวันที่สองค่ะ

#ourlieองเนียล